ಒಡೆದ ಕನ್ನಡಿ

ತುಡಿಯುತಿಹುದು ಮನ, ಒಡೆದ ಕನ್ನಡಿಯ ಸುತ್ತ
ಪ್ರತಿ ಚೂರಿನೊಳಗೆ ಕಹಿ ನೆನಪ ಹುತ್ತ

ಖುಷಿಯಲೇ ಮುಳುಗಿದ್ದ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಾ ಮಧ್ಯೆ
ವಿಷವೆಂದು ಮೊಳೆಯಿತೋ ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ
ನಲಿಯುತಾ ಎರಚಿದಾ ಓಕುಳಿಯ ಜೊತೆಗೆ
ಕೊಳಕೆಂದು ಹಾರಿತೋ ನಾನಿಂದು ಅರಿಯೆ

ಮುತ್ತೆಂದು ಇಟ್ಟದ್ದು ಮುಳ್ಳಾಯ್ತೇ ನಿನಗೆ?
ಇತ್ತೆ ನಾ ಮುತ್ತುಗಳ ಕಹಿ ಮನವನರಿಯದೆ
ಇರಿದ ಮುತ್ತನು ಸಹಿಸಿ ಮೌನಿ ಏಕಾದೆ?
ನಲಿವಿನಲಿ ನಾ ನಿನಗೆ ಮುತ್ತಿಡುತ ಹೋದೆ

ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಾ ಬಂಧ ಬಲು ಚೆಂದ ಎಂಬ ಭ್ರಮೆ
ಕನ್ನಡಿಯ ಹಿಡಿದು ಕುರುಡನಾಗಿದ್ದೆ
ಹುಡುಗಾಟದಿ ಅಂದು ದೂಡಿದುದು ತಪ್ಪೇನೋ
ಇಂದೆನ್ನ ಮುಂದಿದೆ ಒಡೆದ ಗಾಜಿನ ಮೂಟೆ

--ಶ್ರೀ